پیس میکر موقت ( Temporary Pacemaker )

به آن پیس خارجی یا External نیز گفته می شود . در موقعیت های اورژانس برای درمان ایست قلبی همراه با آسیستول ، برادی کاردی وخیم و غلبه بر تاکی آریتمی ها تا زمانی که پیس داخل وریدی گذاشته شود ، از آن استفاده می شود . این نوع پیس توسط دو الکترود بزرگ پوستی ، از طریق قفسه سینه ، قلب را دپولاریزه می کند . یکی از الکترود ها باید روی ناحیه V3 و دیگری در پشت و زیر اسکاپولای چپ چسبانده شود . هنگام استفاده از پیس میکر پوستی ، جهت رسیدن به آستانه تحریک پذیری سلول های قلب ، برون ده ژنراتور نبض باید بین ۵۰ تا ۲۱۰ میلی آمپر تنظیم گردد .

از معایب پیس ترانس کوتانئوس می توان به موارد زیر اشاره کرد :

• دردناک و ناراحت کننده بودن عبور ایمپالس از طریق قفسه سینه برای بیمار هوشیار
• سوختگی پوست
• انقباض ناگهانی عضله اسکلتی
• نارسایی در تحریک قلب

بر اساس وضعیت بیمار جهت و جهت جلوگیری از اضطراب ممکن است نیاز به تجویز آرامبخش وجود داشته باشد . این نوع پیس ممکن است در حضور اسیدوز یا هایپوکسی شدید ، درست عمل نکند .

۲- پیس ترانس توراسیک ( Transthoracic pacemaker ) :

• در موارد اورژانس استفاده می شود .
• سیم پیس توسط یک سوزن ترانس توراسیک از روی قفسه سینه وارد میوکارد می شود .
• در ECG حاصل از این نوع پیس ، شاهد بالا رفتن قطعه ST از خط ایزوالکتریک خواهیم بود .
• این نوع پیس به دلیل خطر صدمه یه شریان کرونر ، خونریزی ، ایسکمی میوکارد و تامپوناد به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد .

۳ – پیس اپیکاردیال ( Epicardial Pacemaker ) :

معمولا بعد از جراحی قلب باز در صورت وجود آریتمی و نیاز به حفظ برونده قلب از این نوع پیس استفاده می شود . پس از باز کردن قلب ، یک یا دو الکترود پیس از طریق جراحی به سطح اپیکارد دهلیزی دوخته می شود . در صورتی که بیمار در معرض خطر بروز بلوکهای AV باشد ، ممکن است یک الکترود نیز روی بطن راست قرار داده شود . گاهی اوقات نیز یک الکترود به صورت زیر جلدی به طرف قلب هدایت می شود .

در صورت تعبیه این نوع پیس مراقبت های پرستاری باید در راستای ۴ اختلال عمده تنظیم گردد :

• بروز میکروشوک های ناگهانی
• جابجایی سیم ها
• عفونت
• تامپوناد قلبی

زمانیکه بیمار وضع مناسبی پیدا کرد ، سیم ها از خارج چیده می شود .

۴ – پیس ترانس ونوس Transvenous Pacemaker ( آندوکاردیال ) :

• الکتود های پیس از طریق یک ورید به داخل دهلیز راست ، بطن راست و یا هردو فرستاده می شوند
• ورید هایی که بدین منظور مورد استفاده قرار می گیرند شامل ورید های براکیال ، فمرال ، ساب کلاوین ، جوگولار خارجی یا داخلی هستند .
• اینکار تحت فلوروسکوپی در اتاق کت انجام می گیرد .

ریت بطنی ( Vent. Rate ) :

• این تکمه تعداد ایمپالسهایی را که باید در دقیقه به قلب هدایت شود تنظیم می کند .
• میزان آن متغیر بوده و به نیاز های فیزیولوژیک بیمار بستگی دارد ، اما در کل می توان آن را بین ۶۰ تا ۸۰ ضربه در دقیقه تنظیم نمود .

برونده دهلیزی و برونده بطنی ( Atr. Output – Vent. Output ) :

این دو دکمه مقدار جریان الکتریکی را که باید جهت شروع دپولاریزاسیون به بطن یا دهلیز هدایت شود ، تنظیم می کنند ( بر حسب mA ) . نقطه ای که دپلاریزاسیون صورت می گیرد ، آستانه تحریک پذیری سلول های بطن یا دهلیز است و توسط پاسخ میوکارد به تحریک پیس مشخص می شود . برای مثال در صورتی سلول های بطن با جریان الکتریکی ۳ میلی آمپر تحریک شوند ، در واقع این نقطه ، آستانه تحریک پذیری سلول های بطن تلقی می شود . به عبارت دیگر ، در صورتی دیگر در صورتی که تکمه مربوط به برونده بطنی روی ۳ میلی آمپر قرار گیرد ، به دنبال هر خط Spike ، یک QRS به طور منظم ظاهر خواهد شد . به دلیل آنکه تحت شرایط ایسکیمیک و نیز به دنبال مصرف بعضی دارو های قلبی ، آستانه تحریک پذیری سلول های قلب افزایش می یابد و نیاز به جریان الکتریکی بالاتری جهت دپولاریزاسیون وجود دارد ، باید برون ده پیس میکر ۲ تا ۳ برابر بیشتر از مقدار آستانه تنظیم گردد .

تکمه حساسیت پیس میکر ( Vent Sensitivity ) :

این تکمه توانایی پیس میکر را به یافتن فعالیت الکتریکی داخل قلب و پاسخ به آن تنظیم می کند . در صورتی که این دکمه روی ۱ میلی ولت تنظیم گردد ، دستگاه حد اکثر حساسیت خود را خواهد داشت . به عبارت دیگر در صورتی که فعالیت الکتریکی در قلب ، به میزان ۱ میلی ولت ایجاد شود پیس میکر آن را احساس کرده ، در صورتی که روی مد شلیکی باشد ، ایمپالس خود را روی آن رها می کند ، و در صورتی که روی مد مهاری باشد ، متوفق می گردد .

در صورتی که این تکمه روی ۲۰ میلی ولت تنظیم شود ، دستگاه حداقل حساسیت را خواهد داشت و یا به عبارت دیگر Asynchronous خواهد بود ( به صورت Fixed Rate عمل خواهد کرد . ) به دلیل آنکه معمولا فعالیت الکتریکی داخل قلب ، قادر به ایجاد ایمپالس هایی با ولتاژ حدود ۶ میلی ولت است ، تکمه حساسیت دستگاه پیس میکر نیز معمولا روی ۶ میلی ولت تنظیم می گردد .

کنترل فاصله A.V

این تکمه فقط در پیس میکر های دو حفره ای یا A.V Sequential وجود دارد و فاصله زمانی بین تحریک دهلیز ها و بطن ها را تنظیم می کنند . مقدار قابل قبول برای این فاصله معمولا بین ۱۵۰ تا ۲۵۰ میلی سکوند است که در این زمان حجم ضربه ای کافی در بطن ها و برونده مناسب تامین می شود .