اختلالات تشنجی – Seizure Disorders

افزودن به سبد خرید

Seizures تشنج در واقع دوره هایی از فعالیت های غیر طبیعی حسی ، حرکتی ، خودکار و یا روانی ( یا ترکیبی از تمام عوامل مذکور ) است که از تخلیه ناگهانی و بیش از حد بار الکتریکی سلول های عصبی مغز ناشی می شود . در این اختلال بخشی از مغز یا تمامی آن درگیر می باشد .

علت بروز تشنج را می توان نوعی آشفتگی و اختلال الکتریکی در سلول های عصبی بخشی از مغز دانست که سبب می شود این سلول ها به تخلیه غیر طبیعی ، کنترل نشده و تکرار شونده بار الکتریکی خود بپردازند . تشنج در واقع بازتابی از این نوع تخلیه مفرط بار الکتریکی در نرونهاست و می تواند به صورت از بین رفتن هوشیاری ، فعالیت های حرکتی مفرط یا فقدان حرکت و تونسیته عضلانی ، اختلالات رفتاری ، ادراکی ، حسی و خلقی تظاهر پیدا کند .

علاوه بر جمع آوری اطلاعات در رابطه با حمله ی تشنجی ، مراقبت های پرستاری شامل پیشگیری از بروز آسیب دیدگی و حمایت بیمار نیز می باشد . حمایت از هر دو بعد جسمی و روحی را در بر می گیرد . پیامد هایی نظیر اضطراب ، خجالت و دستپاچگی ، خستگی ، و افسردگی نیز می توانند برای بیمار مخرب و ناراحت کننده باشند .

پاتوفیزیولوژی

کلیه پیام ها در بدن توسط نورون های (سلول عصبی) مغزی و به وسیله ی تخیله الکتروشیمیاشی انرژی که در سراسر طول آنها انجام می گیرد ، حمل می شوند . هنگامی که سلولهای عصبی شروع به انجام وظیفه می نمایند ، انتقال و جابجایی ایمپالس ها نیز به طور ناگهانی آغاز می گردد. گاهی اوقات ، این سلولها یا گروهی از سلول ها بعد از اتمام وظایف خود همچنان در حال تحریک باقی می مانند. در خلال دوره ای تخلیه الکتریکی ناخواسته ، بخش هایی از بدن که توسط این سلول های غیر عادی کنترل می شوند ، حرکات نامتعادلی از خود بروز می دهند . دامنه ی اختلال عملکرد ها از حالت خفیف تا ناتوان کننده متغیر بوده و اغلب سبب از بین رفتن هوشیاری بیمار می گردد.

وقتی این نوع تخلیه ی الکتریکی غیر طبیعی و کنترل نشده به طور مکرر انجام می پذیرد ، در آن صورت بیمار به صرع مبتلا شده است. قوای عقلانی بیمار در بیماری صرع دچار اختلال نمی گردد. بیماران مبتلا به صرع در صورت عدم وجود ناتوانایی های دیگر در سیستم عصبی یا مغز ، از قوای عقلانی برابر با سایر افراد دیگر ، برخوردارند. صرع هم معنا با بیماری یا عقب ماندگی نیست. هرچند بسیاری از افرادی که به دلیل صدمات عصبی شدید دچار ناتوانایی های تکاملی گشته اند ، اغلب دارای صرع نیز می باشند .

صرع در زنان بیش از یک میلیون زن در آمریکا دچار صرع هستند ، لذا به دلیل داشتن این سندروم دارای نیاز های ویژه ای می باشند . زنان مبتلا به صرع اغلب در خلال دوران قاعدگی بیشتر دچار حمله می گردند ، این مسئله به افزایش هورمون های جنسی در این دوران مربوط می شود که تحریک پذیری نورون ها را در قشر مغز دچار تغییر می گرداند .

داروی های ضد تشنج می توانند اثر بخشی قرص های ضد بارداری را کاهش دهند بنابراین باید بیماران را تشویق کرد تا در زمینه روش های دیگر تنظیم خانواده با مراقبین بهداشتی به مشورت بپردازند و اگر قصد حاملگی دارند ، قبل از آن با متخصصین مشاوره های لازم را انجام دهند .
زنان مبتلا به صرع که در سنین باروری هستند ، نیازمند مراقبت های ویژه و راهنمایی قبل ، بعد و در خلال مدت حاملگی می باشند . در بسیاری از زنان الگوی فعالیت های تشنجی در خلال حاملگی دچار تغییر می گردد . خطر آنومالی های مادرزادی جنینی در مادران دچار صرع ۲ تا ۳ برابر بیشتر است .
تاثیر تشنجهای بوجود آمده در مادر ، همچنین اثرات دارو های ضد تشنج و داشتن زمینه های ژنتیکی ، همگی از جمله مکانیسم هایی هستند که به بروز ناهنجاری ها کمک می کنند ، از آنجا که نوزادان به دنیا نیامده مادران مصرف کنند برخی دارو های ضد تشنج خاص ، در معرض خطر قرار دارند ، بنابراین باید با انجام آزمایش های خون ، سطح سرمی این دارو ها را در خلال حاملگی به دقت تحت کنترل قرار داد . مادران پر خطر ( نوجوانان ، زنان دارای سابقه زایمان دشوار ، زنان دارای دیابت و فشار خون ) باید شناسایی شوند و در مدت حاملگی تحت کنترل قرار گیرند ، چون آسیب های وارد شده به جنین در خلال حاملگی و زایمان می تواند خطر بروز صرع را افزایش دهد . البته تمامی مواردی که ذکر شد ، به مطالعات و بررسی های بیشتری نیاز دارند .

• از آنجا که بافت استخوانی در اثر مصرف کردن طولانی مدت دارو های ضد تشنج از بین می رود ، بیماران دریافت کننده این دارو ها باید از نظر وجود اوستئوپروز یا کاهش توده استخوانی مورد بررسی قرار گیرند . همچنین باید به آنهاد راهکارهای دیگری را جهت کاهش خطر اوستئوپروز آموزش داد .

جدول زیر دارو هایی که در حال حاضر مورد استفاده قرار میگیرند را فهرست بندی کرده است .

جراحی در مورد بیمارانی انجام می شود که صرع آنها ناشی از تومور های داخل جمجمه ای ، آبسه ، کیست یا آنومالی های عروقی باشد . برخی بیماران ، دچار اختلالات صعب العلاجی هستند که به دارو جواب نمی دهند . همچنین ممکن است نوعی فر آیند آتروفی کانونی در اثر ضربه ، التهاب ، سکته مغزی و کمبود اکسیژن پدید آمده باشد . اگر منشا حملات تشنجی ، ناحیه ای با حدود مشخص و منطقی در مغز باشد که بتوان بدون بر جای گذاشتن نقایص عصبی قابل ملاحظه آن را بیرون آورد ، در آن صورت برداشتن ناحیه ایجاد کننده تشنج می تواند سبب کنترل و بهبود طولانی مدت بیماری گردد .

این نوع جراحی اعصاب با استفاده از چنیدن روش مدرن و پیشرفته نظیر روش های جراحی میکروسکوپی ، EEG های عمقی ، سیستم های روشنایی و هموستاز پیشرفته و استفاده از دارو های تسکین دهنده اختلالات عصبی ( دروپریدول و فنتانیل ) ، همراهی می شود . این نوع روش ها ، به علاوه استفاده از دارو های بی حس کننده موضعی ، متخصص جراحی اعصاب را قادر می سازد تا عمل جراحی را بر روی بیمار هوشیار و دارای حس و همکاری انجام دهد . با استفاده از وسایل آزمایشگاهی اختصاصی ، نقشه برداری الکتریکی از قشر مغز ، و واکنش بیمار نسبت به محرک ها ، حدود کانون های مولد صرع را می توان تعیین کرد و بعد از آن ، کلیه کانون ها ی مولد صرع ( نواحی غیر طبیعی واقع در مغز ) را برداشت .

همراه با استفاده از دارو و انجام اعمال جراحی در نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به صرع منطقه ای ، می توان اقدام به کاشت ژنراتوری در زیر استخوان ترقوه آنها نمود . این وسیله در ناحیه گردن به عصب واگ متصل می شود ، جایی که پیام های الکتریکی به سوی مغز انتقال می یابند تا فعالیت های تشنجی را کاهش داده و یا کنترل نمایند . پزشک برای تعویض تجهیزات مربوط به دستگاه مولد تحریک ، از یک سیستم تنظیم کننده خارجی استفاده می کند . بیماران نیز قادرند توسط یک آهنربا دستگاه مولد تحریک خود را خاموش و روشن نمایند . برداشتن نواحی کانون صرع طی عمل جراحی ، توانسته است به نحو چشمگیری وقوع صرع را در بیماران دچار صرع های صعب العلاج کاهش دهد ، با این حال برای تعیین اثر جراحی بر روی کیفیت زندگی ، اضطراب و افسردگی این بیماران به تحقیقات بیشتر نیاز می باشد .

epilepticus status وضعیت صرعی یا صرع پایدار ( فعالیت تشنجی حاد و طولانی مدت ) ، در واقع بروز یک سری تشنجات عمومی است که در آن هوشیاری بیمار بلافاصله در فاصله بین حملات به طور کامل بهبود نمی یابد . این اصطلاح تعمیم یافته و شامل کلیه حملات تشنجی مداوم بالینی یا الکتریکی ( بر روی EEG ) که در حدود ۳۰ دقیقه به طول می انجامد نیز می شود حتی اگر اختلالی در سطح هوشیاری پدید نیاید .

افزودن به سبد خرید